Werken aan wereldverbeteraars

Werken aan wereldverbeteraars

De meeste mensen zijn zich tegenwoordig best bewust van het feit dat we milieuvriendelijk en duurzaam moeten leven. We weten dat de wereld kapot gaat als we gedachteloos roofbouw blijven plegen op de aarde. Daarnaast horen we vanuit de media steeds meer signalen dat we ook op andere vlakken bewuster moeten leven: toleranter, geduldiger en met degelijke waarden en normen. Kortom, we zien wat er fout gaat en weten dat we aan de slag moeten om de wereld gezond te kunnen doorgeven aan onze kinderen. Werk aan de winkel dus.

Gewend aan gemak

Sinds de industriële revolutie 100 jaar geleden, heeft technologie ons extreem veel gemak gebracht. We raakten er steeds meer aan gewend dat alles bereikbaar en makkelijk is. In de jaren 80 draaide de maatschappij om snelle consumptie, geld en een ‘ik’-gerichte cultuur. Inmiddels beheerst technologie onze levens. Onze woningen zijn op afstand te verwarmen, ons voedsel blijft een maand goed en alle informatie van elke uithoek van de wereld is 24 uur per dag beschikbaar onder onze vingertop. We worden ouder dan ooit en maken ons eerder zorgen over teveel eten, dan te weinig. Onze kinderen groeien op in de wetenschap dat de wereld aan hun voeten ligt en de mogelijkheden eindeloos zijn.

Toch willen we graag dat onze kinderen opgroeien tot mensen die bewust leven, respectvol omgaan met hun omgeving en die anderen helpen die het moeilijk hebben. Sommige ouders gaan nog verder en willen dat hun kind zich bewust is van zijn ecologische footprint en zich actief inzet om het milieu en de samenleving te redden van de vervuiling en verloedering. Kortom, zij voeden wereldverbeteraars op.

Duurzaam is duur

Dan is de vraag of we dat niet allemaal zouden moeten doen? Maar hoe dan? In hoeverre heb je als ouder invloed op het toekomstige 'duurzame' gedrag van je kinderen? En zijn wij eigenlijk wel in staat deze ‘nieuwe mensen’ te creëren, wanneer we zelf zo gewend zijn aan het comfort van een consumptiemaatschappij? Termen als ‘duurzaam’, ‘puur’, ‘eerlijk’ en ‘biologisch’ zijn momenteel grotendeels hippe termen voor mensen met een bovenmodaal inkomen, maar echt volledig geïntegreerd is onze samenleving is die manier van leven nog lang niet. Wat moeten we onze kinderen precies leren waardoor zij de aarde gaan redden? En is die verantwoordelijkheid niet veel te groot?

“A small step for man….”

Een heleboel vragen waar niet direct een antwoord op is. Eigenlijk kun je als ouder maar één ding doen en dat is je eigen kind bewust opvoeden. Maak je kind niet verantwoordelijk voor de hele wereld, maar wel voor zijn eigen wereld. Niet te lang douchen, de kraan uitzetten tijdens het tandenpoetsen, niet onnodig de lampen of de verwarming aan laten staan. Afval scheiden en geen troep op straat gooien. Conflicten oplossen met woorden en niet met vuisten. Open staan voor verschillen van mensen en zoeken naar overeenkomsten. Drie keer per week goed scharrelvlees eten in plaats van elke dag onverantwoorde kiloknallers. En meer van dergelijke dingen die dagelijks haalbaar zijn.

Redden we daarmee de wereld? Geen idee, maar wanneer iedereen het doet, zal het hem in iedere geval niet slechter maken.

Hulp nodig of vragen?